Η ψευδαίσθηση της ατομικότητας που διαλύεται
Όταν ψάχνουμε να φτιάξουμε ένα νόστιμο γλυκό βρίσκουμε μια συνταγή που να μας αρέσει, χρησιμοποιούμε συγκεκριμένα υλικά. Το ίδιο ισχύει και για τη γεύση που θέλουμε να δώσουμε στη ζωή μας. Ενεργοποιώντας τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή για να είναι νόστιμη χρειάζεται μια συγκεκριμένη δοσολογία κάποιων υλικών. Κάποιων ποιοτήτων που εκφράζουν το γούστο και την αισθητική μας. Αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να παραπαίουμε μέσα σ’ ένα άκρως αντιαισθητικό και τοξικό περιβάλλον, προσπαθώντας μάταια να καταλάβουμε τους λόγους που είμαστε εγκλωβισμένοι εκεί, ρίχνοντας τα σφάλματα στους άλλους.
Όλο το εξωτερικό περιβάλλον είναι καθρέφτης μας. Αν δεν μας αρέσει το γλυκό που τρώμε, μπορούμε κάλλιστα να αλλάξουμε τα υλικά της συνταγής. Να φέρουμε τις ποιότητες που εμείς επιθυμούμε, να τις δονήσουμε με τις λέξεις και να τις δούμε να βλασταίνουν σαν μια καινούρια πραγματικότητα στον ανακαινισμένο κήπο της ψυχής μας.
Για μένα οι έννοιες που άλλαξαν το δυστοπικό σενάριο της ζωής μου και έφεραν μια πιο ευοίωνη διήγηση της πραγματικότητας μου ήταν «Ενότητα- Ευγνωμοσύνη-Ευγένεια».
Μια αρχική συνειδητοποίηση ότι ο πλανήτης είναι ένα ζωντανό σύνολο, ένας οργανισμός μαγικός που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι κατακερματισμένος σε κράτη και λαούς. Ότι και εμείς είμαστε ολόκληροι και αποτελούμε μέρη αυτού του πλανήτη μαζί με τα ζώα, τα φυτά, τα πετρώματα, τα στοιχεία που συνεχώς τον μεταμορφώνουν και τον τροφοδοτούν. Ολη η ζωή είναι ένα σύνολο εντυπωσιακό που αλληλοεπιδρά δυναμικά με κάθε ένα από τα κύτταρα της. Και η ευγνωμοσύνη είναι το μαγικό κλειδί που ανοίγει την πύλη της θεικής αλληλεπίδρασης με την δυναμική της Ενότητας. Η συνειδητοποίηση ότι ο κατακερματισμένος Διόνυσος είναι ο φωτεινός Ιανός, ο ολόκληρος Πάνας, που δημιουργεί πανικό όταν αρνούμαστε να τον λατρέψουμε σαν τον Θεό της Ολότητας! Με ευγένεια και σεβασμό αποδεχόμαστε τη θέση μας σε αυτό το αέναα μεταβαλλόμενο σύστημα και συμμετέχουμε ενεργά στη κίνηση του.
Ακριβώς αυτή η συνειδητοποίηση πυροδοτεί μέσα μας μια μορφή ποιητικής πραγματικότητας. Η αλληλεπίδραση με το άγνωστο, ο σεβασμός προς το σύνολο της ζωής, η ροή της ενέργειας μέσα και έξω από το κορμί μας. Είναι η σπίθα της δημιουργίας που έλκει το προστατευτικό φτερούγισμα των αγγέλων.
Όχι δεν είμαστε μόνοι! Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μέσα σ’ έναν μαγικό, φωτεινό ιστό, μέσα από την καρδιά και το χαμόγελο. Υπάρχει μια αόρατη παρέα που μας στηρίζει και μας καθοδηγεί κάθε στιγμή, μας εμπνέει και μας ανοίγει το δρόμο. Μας ψιθυρίζει τα υλικά της συνταγής που χρειαζόμαστε για να δώσουμε μια μοναδική γεύση στη ζωή μας. Είναι οι βιβλιοθηκάριοι της αχλημιστικής μας βιβλιοθήκης, οι κηπουροί του εσωτερικού μας κήπου. Είναι οι αόρατοι σύμμαχοι μας στον αγώνα μας να μείνουμε όμορφοι και φωτεινοί!
Είναι οι σεναριογράφοι της παραδεισένιας μας πραγματικότητας, οι τροφοδότες της ενέργειας που χρειαζόμαστε για να βγούμε από τη σπηλιά και να αντικρίσουμε τον ήλιο κατάματα!
Τι και αν ακόμη τα μάτια μας δεν έχουν συνηθίσει στο φως. Γνωρίζουμε ότι ακτινοβολεί μέσα μας και μας περιμένει. Ακολουθώντας τους δαιδάλους μιας ποιητικής που εναλλάσσεται ανάμεσα σε σχήματα, χρώματα και παραστάσεις, βρίσκουμε την πύλη της αυτοπραγμάτωσης. Είναι οι σπόροι της ομορφιάς που καλούμαστε να καλλιεργήσουμε, ο παλιός εαυτός που χρειάζεται να θυσιάσουμε για να γίνει λίπασμα μιας νέας αρχής. Μιας πραγματικότητας που όλα βρίσκουν τη θέση που πρέπει μέσα σ’ ένα σύμπαν μαγικό, φιλικό και παιχνιδιάρικο!