Η θεραπευτική δύναμη του γραψίματος είναι αναμφισβήτητη για τους εραστές των λέξεων. Εν αρχή ην ο Λόγος. Η θεική μουσική που δονεί την ύλη. Οι λέξεις δημιουργούν την πραγματικότητα μας, τροφοδοτούν τα συναισθήματα μας και καθοδηγούν την φαντασία μας. Όταν χρησιμοποιούμε το λόγο χωρίς συνείδηση, μένουμε φυλακισμένοι μέσα σε μια μυωπική αντίληψη για τη ζωή. Μια αντίληψη ότι τα εξωτερικά γεγονότα μας οδηγούν εκεί που θέλουν, χωρίς εμείς να έχουμε κανένα λόγο για το που θα πάμε.
Το αρχαίο αραμαικό ξόρκι «Αμπρα Κατάμπρα» σημαίνει δημιουργώ μέσα από το λόγο. Είναι πολύ σημαντικό να μιλάς συνειδητά, να διαλέγεις την κάθε λέξη με τέτοιο τρόπο ώστε να τρέφεις την μουσικότητα της ύπαρξης σου, να τη δονείς για να ανέβει σ’ ένα άλλο σύμπαν πιο φωτεινό και μαγικό. Να βοηθάς το εγώ να δραπετεύσει από την ψευδαίσθηση της ανημποριάς, της ανεπάρκειας, των γηρατειών και του θανάτου για να εξυψωθεί σε μια διάσταση συνδημιουργίας με το θείο.
Οι λέξεις έχουν μια απίστευτη ποίηση, μια μουσική μοναδική που συνθέτει το τραγούδι της ζωής μας. Γνωρίζουμε ποιο τραγούδι τραγουδάμε; Θρηνούμε για τα ίδια λάθη που έρχονται και ξανάρχονται στη ζωή μας ή για τους εφιάλτες που δεν μπορούμε να ξορκίσουμε; Τροφοδοτούμε τον πόνο της μοναξιάς μέσα από σκέψεις που γίνονται συναισθήματα και μετά λέξεις; Αν συμβαίνει αυτό βρισκόμαστε σε μια χώρα άγονη, χωρίς ποιητικότητα, μια γη στέρφα που ποτέ δεν πρόκειται να δώσει τους καρπούς που τόσο λαχταρούμε!
Εάν θέλουμε να φέρουμε ποίηση στη ζωή μας, γονιμότητα και θεραπεία, χρειάζεται να αγκαλιάσουμε τον εξόριστο καλλιτέχνη μέσα μας και να τον προσκαλέσουμε να επιστρέψει στο σπίτι για να δημιουργήσει. Να του δώσουμε χώρο να φτιάξει το φωτεινό ατελιέ του, να μοντάρει, να ζωγραφίσει, να υφάνει, να τραγουδήσει, να χορέψει. Όχι για να αρέσει στους άλλους και να γίνει αποδεκτός σαν κάτι ξεχωριστό, ώστε να φανεί μια ψεύτικη εικόνα προς τα έξω και αυτός να «καταξιωθεί» στην κοινωνική κλίμακα! Όχι!
Αντίθετα ο στόχος είναι, ο άνθρωπος να βγει την ολότητα της ψυχής του, την μαγική του ικανότητα, αυτή που έχασε μαζί με την παιδικότητα του, όταν αναγκάστηκε να ενηλικιωθεί, εκπαιδευμένος να επικρατήσει σ’ έναν κόσμο εχθρικό και προκαθορισμένο! Εκεί όπου οι λέξεις έρχονται σαν «διαταγές» «υποχρεώσεις» και «πρέπει». Εκεί όπου η ανθρώπινη ομορφιά διαλύεται μέσα στα σκοτάδια μιας καταιγιστικής άγνοιας.
Μόνον αποδεχόμενος αυτή την άγνοια μπορείς να προχωρήσεις. Το είπε και ο Σωκράτης εξ’ άλλου «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα!» Εσύ, γιατί προσπαθείς άκαρπα να εκμαιεύσεις απαντήσεις; Να εξηγήσεις γιατί η ζωή ήταν, είναι και θα είναι τόσο άδικη μαζί σου, να λυπάσαι που δεν παίρνεις απαντήσεις ή να θυμώνεις επειδή ακούς ψέματα.
Πρόκειται για μια παγίδα ακατάπαυστης φλυαρίας με το εξωτερικό περιβάλλον που εγείρει άχρηστα συναισθήματα και σε εμποδίζει να ακούσεις τον πραγματικό ΗΧΟ της ΖΩΗΣ! ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΟΥ! Αυτό που υφαίνεται με το μύθο και την μαγεία των ονείρων σου! Αυτό που διαβρώνει την φυλακή του δεσμοφύλακα Χρόνου-Κρόνου για να αποκαλύψει το χρονοάχρωνο φως μιας παιχνιδιάρικης και φωτεινής πραγματικότητας. Μιας αφελούς ποιητικότητας που αποτελεί την πεμπτουσία μιας όμορφης και φωτεινής καθημερινής κομψότητας. Μοιάζει με ένα πίνακα ζωγραφικής που ισορροπεί τις αντιθέσεις και τις εμπεριέχει αρμονικά όπως εναλλάσσονται η νύχτα με τη μέρα, διασχίζοντας τις εποχές και το χρόνο, αφήνοντας πίσω την νοσταλγική αύρα των εμπειριών.
Αυτή είναι η πύλη μέσα από την οποία επαναπατρίζεται ο αυτοεξόριστος καλλιτέχνης εαυτός, διεκδικώντας το χώρο του. Εισέρχεται εντυπωσιακά σαν ζογκλέρ, ακροβάτης σε μαγική παράσταση, ξωτικό σε ανατολίτικο παραμύθι, που παίζει με τις λέξεις. Άλλες φορές τις χρησιμοποιεί για να γελάσουμε και άλλες για να κλάψουμε. Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος. Να λυτρωθούμε από τα βάρη. Γιατί κάθε λέξη δονεί μέσα στο σώμα μας έναν καταρράκτη από ορμόνες. Κάθε λέξη έχει χρώμα, μουσική, γεύση και μυρωδιά. Κάθε λέξη είναι μοναδική γιατί φέρει μέσα της το σπόρο της μαγείας, όταν εκπορεύεται από τον μάγο εαυτό μας, τον αιώνια ανθισμένο ποιητικό μας λόγο! Ο καλλιτέχνης εαυτός μας είναι ο βάρδος, ο φιλόσοφος, ο θεραπευτής, ο ιερουργός που μας εμπνέει, μας προστατεύει, μας καθοδηγεί μέσα από τη μαγεία των λέξεων, της φαντασίας και των ονείρων. Είναι ο υλοποιητής, ο αλχημιστής που μετατρέπει το ευτελές μέταλλο σε χρυσό. Ο κατεργάρης που με τις σκανδαλιές του μας προκαλεί να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αφήνοντας πίσω όλα τα περιττά και τα άχρηστα. Ο παιχνιδιάρης θεός που μας εμπνέει να ξεκινήσουμε ένα καινούριο ολοφώτεινο ταξίδι δημιουργώντας μια νέα αφήγηση για τον εαυτό μας μέσα από τις λέξεις! ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΑΜΠΡΑ λοιπόν!