Το μυθιστορηματικό επίτευγμα της πολυσπουδαγμένης κι έμπειρης σεναριογράφου και θεατρικής συγγραφέως Φιλιώς Τριανταφυλλίδου έγκειται ακριβώς στην έντεχνη εκλαΐκευση φιλοσοφικών και μεταφυσικών θεωριών της «Νέας Εποχής» (όπως λέγεται η σύγχρονη πολιτισμικο-θρησκευτική μας πραγματικότητα – λες και η κάθε εποχή δεν είναι νέα σε σχέση με την προηγούμενη…). Η «Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών», η «Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών», «Η Κόλαση» του Δάντη και ίσως το θεατρικό έργο του Έρικ Εμάνουελ Σμίτ «Το ξενοδοχείο των δύο κόσμων» (που είχε ανέβει στα ελληνικά σε εκπληκτική σκηνοθεσία του Σ.Α. Ευαγγελάτου στο ατμοσφαιρικό του «Αμφι-θέατρο», απ’ όπου παρέλασαν όλοι σχεδόν οι σημαντικοί θεατράνθρωποι ερμηνεύοντας σημαντικά κείμενα αιώνων…). Το να είσαι καταρτισμένος, μορφωμένος, ενημερωμένος, σε καθιστά επαρκή αναγνώστη και κριτικό του ίδιου σου τού έργου. Αυτό είναι η Φιλιώ Τριανταφυλλίδου. Φτιάχνει έναν μυθιστορηματικό καμβά, πάνω στον οποίο πλέκει ψιλοβελονιά τα πάθη και τα αδιέξοδα των ηρώων της. Η κάθαρση βεβαίως στο τέλος θα έρθει, αλλά όχι με τραγικό ούτε με μελοδραματικό τρόπο. Με τη φιλάνθρωπη γοητεία της συγχώρεσης, με την αμεσότητα της γνώσης της βαθιάς συλλογικής πανανθρώπινης ψυχής, με την ωριμότητα του Γκαίτε που βάζει τη φωνή του Θεού να αθωώνει τον Φάουστ «ότι πολύ ηγάπησε». Αυτή τελικά είναι και η κοινή συνιστώσα όλων των σύγχρονων ιδεολογικών-φιλοσοφικών-μεταφυσικών-θρησκευτικών ρευμάτων: «αγάπη άνευ όρων και ορίων» ή «αγαπάτε γιατί χανόμαστε», ή «αλληλο-συχωρεθείτε για να παρουσιαστείτε όλοι μαζί σαν Ένα στο ΈΝ που σας περιμένει να επιστρέψετε ως άσωτοι υιοί και κόρες στην Εστία σας». Η καβαφική «Ιθάκη» έχει σήμερα μιαν άλλη μορφή και οι εσχατολογικές θεωρίες των προηγούμενων αιώνων δεν βρίσκουν πλέον εφαρμογή στις νέες ταλαιπωρημένης από την Κρίση της Κοινωνίας της Αφθονίας γενιές.Η Φιλιώ Τριανταφυλλίδη είναι σημαντική λογοτέχνις, γιατί είναι επαρκής, κατηρτισμένη, μορφωμένη και σύγχρονη. Ζει μέσα στο Τώρα, παλεύει, αγωνίζεται κι εκφράζει ως πρωτοπόρος τις υλικές, αισθηματικές, υπαρξιακές και μεταφυσικές αγωνίες των ανθρώπων της εποχής της. Αναμένομεν με αδημονία και το επόμενο πόνημά της. Και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν ακόμα πολλά διεθνούς ακτινοβολίας κι απήχησης.